آنچه در ایران به عنوان شهرسازی مطرح و پذیرفته شده است، بواسطه رویکرد صرف کالبدی و فیزیکی، تبدیل به اقدامات و مداخله های تک بعدی شده است. در گروه برنامه ریزی فضایی در این موسسه پژوهشی، سعی شده است رویکرد کل نگر و آمایشی به موضوع توسعه محیط زیست مد نظر قرار گیرد. در چنین رویکردی نهادینه سازی و درونی سازی فرهنگ و تمدن در راس برنامه ریزی ها و طرحریزی های محیطی، در هر مقیاسی، قابل قبول تلقی می شود. بدین ترتیب، ساخت و ساز به روش تولید انبوه، با تکیه بر درآمدهای نفتی، و با اتکا به الگوها و مدل های شبه غربی ضد منافع ملی محسوب شده و در مقابل توسعه درون زای همه جانبه و فراگیر تلقی می شود. در گروه برنامه ریزی فضایی، هویت محیطی و کشف ظرفیت ها و پتانسیل های آشکار و پنهان محیطی/ فضایی در مرکز توجه قرار خواهد داشت.